Het is wit en het zweeft soms mysterieus rond

Stel: ik zou een paar honderd jaar eerder hebben geleefd. Dan zou ik waarschijnlijk NEVER NOOIT NIE dat Reestland op zijn gegaan om een uur of 8 ’s avonds op een dag als vandaag. Ik zag (terwijl ik de bescheiden schade herstelde die het kunstwerk had opgelopen tijdens de storm) de witte wiev’n om me heen verschijnen. Het is inderdaad een beetje creapy, er zo midden in staan. Ze verdwenen overigens even later ook weer, het kan ook zijn dat ze echt lang blijven hangen. Eerlijk gezegd ken ik alleen het verschijnsel. De achtergrond, de verhalen of sagen waar in men vroeger driftig (bij-)geloofde ken ik zelf niet, dus ik heb er even wat informatie over opgezocht: het is toch wel een verschijnsel wat echt typisch bij de Reest hoort.

In Overijsselse sagen zijn witte wieven feeën die verschijnen als witte nevels op heide en moerasgronden. Ze verleiden mensen ze te volgen, met als resultaat dat deze mensen voor altijd verdwijnen. Dit kan een (door de eeuwen heen) verzachte versie zijn van het thema van witte wieven als aankondigers van de dood.

In laatmiddeleeuwse tekeningen van witte wieven komen hunebedden en grafheuvels voor. Ook dit verschijnsel verwijst naar de aankondiging van de dood.

Dat klinkt dus niet zo best. Ik hoop stiekem vurig dat er geen bal van klopt, want een heftiger toekomstvoorspeller kan bijna niet. Nou ja, niet meer aan denken. Leuk dat we dit weten maar ik zou zeggen: neem een lekkere borrel, vergeet het hele geval en morgen gezond weer op :-) 

Foto is een paar weken geleden gemaakt op Klein Oever, (werd nu te donker)