Jennidee

Even weer terug naar het proces van mijn kunstwerk. De uitdaging: een installatie maken (buiten..!? Aan de Reest..!??). Met als kernvragen: Wat roept het landschap bij je op? Waar verlang je naar? En; hoe kun je dit uitdrukken? Dit was en is voor mij als iemand die gewend is 'gewoon' te schilderen compleet out of the box . Maar niet minder leuk! Het is een heel andere mindset. Het scheelt ook dat je in het proces gevoed wordt door de medecursisten en de coach. Om meteen al met 10 ideeën te komen lijkt echt veel, maar dit is zelfs minimaal. Je moet kunnen putten! Uit al deze uitstapjes gebruik je vroeg of laat, meer of minder altijd wel iets. Of het leidt ergens naar toe, bewust of onbewust.  Een minder geoefende kunstbeoefenaar (noem even bijvoorbeeld de studenten die ik beeldende vorming geef) zal dit enorm lastig vinden en gaat het liefst meteen voor 100% op zijn eerste idee vast zitten. Dit is toch goed? Waarom moet er iets bij? Iets af? Iets anders? Nog iets anders? Soms

Afgelopen week sprak ik een kennis die reageerde op mijn werk en tevens op dit blog. Zij vond het mooi. (dankjewel!) Ik weet niet meer precies wat ik zei, maar zij vond het bescheiden reactie. Waarop ik reageerde dat dat ook iets typisch Drents is: ook hier had ik nooit zo zeer bij stil gestaan maar vanaf het moment dat ik ergens las dat deze eigenschap in de Drenten verankerd zit, ben ik er op gaan letten (ik geloof dat het een stuk was naar aanleiding van het Pauperparadijs). En inderdaad, ik moet concluderen dat bescheidenheid een eigenschap is die wij Drenten bezitten.  Aan de andere kant: zelf probeer ik de meiden in mijn klassen te stimuleren in hun eigen kunnen en ze hiervan bewust te maken. Als ze weer eens (te) bescheiden uit de hoek komen als ze met iets prachtigs voor de dag komen zeg ik meestal  dat ze toch al in hun nadeel zijn alleen al omdat ze  meisje zijn (dan gaat het dubbel op als je ook nog van de Drentse grond komt?!). Ze kijken me dan meestal een beetje verbaasd

Bij de aftrap van dit project sprak ik Wolter ter Steege, spreker namens het Drents Landschap. In het verhaal wat hij die avond hield, zei hij iets waarmee hij wat mij betreft de spijker op z'n kop sloeg over hoe het gevoel zit als je aan de Overijssel-kant woont: je voelt je dan dus toch een Drent! Nooit had ik er bewust bij stil gestaan dat ik blijkbaar niet de enige ben die dit zo voelt (grappig detail: Wolter komt zelf hier niet vandaan, meer uit het noorden van Drenthe)  (foto gemaakt van uit De Stapel, mei 2017) Ik wed dat als je bewoners gaat navragen in willekeurig Oud Avereest, hier op Groot Oever of IJhorst, of ze zich Drent of Overijsselaar voelen, 90% spontaan zal antwoorden dat ze zich een meer Drent voelen. Blijkbaar brengt het leven hier aan deze kant iets met zich mee dat je je meer met Drenthe verbonden voelt dan met Overijssel..  Eigenlijk een bijzonder verschijnsel, leuk dit eens te checken bij mijn 'mede-grensgevalletjes'..!  PS: een andere

Een van mijn eerdere ideeën die ik had voor deelname aan het project 'Reestzin' (welke in dat stadium deze naam overigens nog niet had..) was een totaal andere. Op zoek naar een metafoor, of in ieder geval een overeenkomst die alle generaties met elkaar verbindt, behalve het vanzelfsprekende feit dat de genen mij verbinden met mijn voorouders. Ik was op zoek naar iets wat hier altijd was geweest, of op z'n minst een belangrijke factor was geweest en nog is. Ik kwam uit op hooi . Met dit materiaal zou ik best een mooi werk kunnen maken. Het idee van 8 of 9 generaties (onze kinderen - de 9e generatie - dan ook meegerekend, zij zijn hier tenslotte behalve getogen WEL geboren) in combinatie met dit materiaal inspireerden mij. Gras en hooi komt letterlijk van het land, is altijd belangrijk geweest voor de boeren (de betreffende 'aan-de Reest-bewoners van mijn familie hielden voornamelijk schapen en later koeien). Ik onderzocht wat anderen met dit materiaal hadden gedaan op k

Het kunstwerk wat ik in september zal plaatsen voor het project 'Reestzin' is sterk geïnspireerd op mijn persoonlijke verleden. Eigenlijk nog beter gezegd: het verleden wat ik in mijn genen van vaders kant mee draag. Voor mij moest het werk gaan over de generaties die altijd gewoond hebben op deze plek aan de Reest: Groot Oever.  Het is al jaren geleden dat ik wat research deed naar de familiegeschiedenis van Dekkers kant, dan ga je terug naar de Damans (geen onbelangrijke types in Avereest/Dedemsvaart), dan komen er in de 19e en 18e eeuw enkele generaties Ten Oever en de mooiste ontdekking die ik deed was dat voorvader Evert Jans (van voor 1740) als achternaam had: 'Op den Groten Oever'.. : hoe letterlijk wil je het hebben?! Zo'n leuke ontdekking dat via deze lijn mijn genen dus bijna letterlijk verbonden zijn met deze grond: blijkbaar heette het hier toen ook al zo, en wie weet hoe lang daarvoor ook al? Dat heb ik tot nu toe niet precies kunnen vinden in mijn ond

Hallo allemaal..! Hier mijn eerste berichtje op dit nieuwe blog. Dit blog zal vooral gaan over werk wat ik maak maar ook wat ik meemaak (ook buiten het werkproces om) en dingen waarvan ik denk wat ook interessant is voor jou! Ik zal mijn weg nog moeten vinden op dit blog, maar ik verwacht dat dat wel snel zal gaan.. Het project waarmee ik momenteel bezig bent, is een onderdeel van de expositie 'Reestzin'; een kunstproject waar in een kleine 30 semi-professionele kunstenaars (dat klinkt beter dan ' amateur -') vind je niet? Voordat het project überhaupt begonnen was, zei iemand tegen mij: daar MOET jij wel aan mee doen! Dit is jouw geboortegrond! En dat heb ik gedaan en dat is dus precies waar het over gaat. Mijn wortels liggen hier wel heel diep in de oevers van de Reest. Ik ben er trots op dat mijn familie hier 'altijd' al woonde; voor zover ik het kan terugzoeken valt dit te bewijzen tot het jaar 1754. Maar daarover later meer. Eerst maar eens een bee