Jennidee

Met de tenen op het randje van het laatste weekend Reestzin.. Het wordt top mooi weer, daar ligt het niet aan. En ook niet aan de PR van het project, die deugt aan alle kanten: volgens mij kon niemand hier omheen! Petje af voor SJ, die dit op zich genomen heeft.  (Ik vermoed nog wel meer mensen, maar zij in ieder geval). Ik ga nog verder in initialen, want ik ga nu ongevraagd wat mensen bedanken voor hun bijdrage aan dit project.  Om te beginnen: SvT, ik heb haar tangen en ringetjes kunnen 'lenen'. Ook SS heeft iets aan mij uitgeleend, nl een ding wat zij zelf ook weer geleend had, nl een grondboor. Thanx. Ook LH bedankt, voor het gebruiken van de grondboor en jouw expertise op het gebied van gaten boren: ieder gat in de grond was EXACT de 65 cm die ik bij de eerste lijst heb gemeten, SPOT ON! Hoe je het doet weet ik niet, ik had het bijna niet geloofd als ik het niet zelf had gezien. (we hebben het over 18 gaten hè?!!) Dan was er nog een vraag in het begin van het project:

Stel: ik zou een paar honderd jaar eerder hebben geleefd. Dan zou ik waarschijnlijk NEVER NOOIT NIE dat Reestland op zijn gegaan om een uur of 8 ’s avonds op een dag als vandaag. Ik zag (terwijl ik de bescheiden schade herstelde die het kunstwerk had opgelopen tijdens de storm) de witte wiev’n om me heen verschijnen. Het is inderdaad een beetje creapy, er zo midden in staan. Ze verdwenen overigens even later ook weer, het kan ook zijn dat ze echt lang blijven hangen. Eerlijk gezegd ken ik alleen het verschijnsel. De achtergrond, de verhalen of sagen waar in men vroeger driftig (bij-)geloofde ken ik zelf niet, dus ik heb er even wat informatie over opgezocht: het is toch wel een verschijnsel wat echt typisch bij de Reest hoort. In Overijsselse sagen zijn witte wieven  feeën  die verschijnen als witte nevels op heide en  moerasgronden . Ze verleiden mensen ze te volgen, met als resultaat dat deze mensen voor altijd verdwijnen. Dit kan een (door de eeuwen heen) verzachte versie zijn va

De laatste hand is gelegd. Een aantal deelnemers waren tot aan gisteravond nog druk bezig (zeg maar gerust: te strijden) om een en ander af te maken. Maar ik heb zelf vanavond de laatste hand gelegd, de laatste puntjes op de i, terwijl de expo vandaag eigenlijk al begonnen is. Alleen een extreem oplettende toeschouwer zal het verschil zien, (lees: niemand). Het Reestdal is in 1 dag weer veranderd in een moeras en dat na een prima zomer waarin er zelfs goed gehooid kon worden, dat is niet ieder jaar het geval. Het levert in ieder geval prachtige weerspiegelingen op van het werk wat buiten geëxposeerd is; een ‘kadootje’ noemde een deelnemer het.. (nou zo ervaarde ik dat zelf gisteravond zeker niet toen ik als een soort Reestdalcitroen in een knalgele vissersregenjas stond te knuppen aan mijn draadjes.. Maar het is klaar! Af. Done). Een enkeling is de spiegeling overigens juist kwijt geraakt! Doordat het water van de Reest nu ineens zo hoog staat is het werk er als het ware ‘in’ gaan

Gisteravond hebben de 'Reestzin-mensen' samen gegeten en met een klein groepje zijn we daarna even rond gelopen omdat we natuurlijk razend benieuwd waren naar elkaars werk. We (dwz een aantal, in groepen) hebben elkaar kunnen volgen in het proces en elkaar daarna de hele zomer eigenlijk niet meer gezien of echt gesproken, laat staan waar ieder uiteindelijk op uit is gekomen en/of wat het resultaat is van dat proces! Nieuwsgierig dus! We hadden het over het kunstenaarschap in het algemeen, ik zei dat ik me eigenlijk geen kunstenaar voel, want ik vind het eigenlijk een ‘way of life’, als je begrijpt wat ik bedoel. (Ben ook ooit bij de academie afgewezen. Heeft misschien daarmee te maken, haha het is toch nog goed gekomen). In ieder geval zei T., waarmee ik het er over had, dat ze daar wel een hele mooie term voor wist: deeltijd kunstenaar . Goeie! Dat geldt voor mij sowieso meer dan een ‘echte’ kunstenaar :-) Wel een mooie term, gaat voor veel beeldend kunstenaars of muzikanten

Het is toch altijd frappant hoe bepaalde voorkeuren (maar ook afkeren), eigenschappen, kwaliteiten, enzovoort in de genen besloten zitten. De grote vraag is altijd weer: in hoeverre heb je iets geërfd, is het aangeleerd of aangeboren? Die discussie zal oneindig zijn, het is ook niet echt meetbaar, maar het is grappig te kijken en te gissen in hoeverre iets het karakter is, welke rol spelen omgevingsfactoren en in hoeverre de opvoeding? Ik vind het altijd bijzonder om te zien hoe bepaalde karaktertrekken of natuurlijke voorkeuren van iemand (die bijvoorbeeld geërfd lijken van vader en opa) dan nog weer versterkt worden door de opvoeding. Voorbeeldje: mini-aap trekt z’n waffeltje open, vader-aap gaat daar nog es lekker over heen (eigenlijk om hem af te remmen of te stoppen maar dit heeft uiteraard het tegengestelde effect), en voilà: je hebt een brutale aap in wording, het gaat dubbelop want gedrag van oud versterkt dat van jong.  Een voorbeeld van een sterke voorkeur wat bij ons nog

Iedereen heeft natuurlijk wel eens gehoord van schilder- en beeldhouwkunst. En iedereen heeft daar een wel een beeld bij :-) Tot voor kort heb ik me vooral beziggehouden met schilderkunst of mixed media (gemengde technieken). Hoewel een van de meest voorkomende vormen van hedendaagse kunst is denk ik een iets minder bekende discipline de ‘ installatie ’; dat is waar ik bijna automatisch op uit kwam bij het project Reestzin. Deelnemers werden uitgedaagd vooral iets te creëren voor buiten (en voor mij ook meer figuurlijk: buiten je eigen kaders te gaan). Installatie is een kunstvorm waarbij de mogelijkheid bestaat verschillende materialen, technieken en disciplines te combineren. Bijvoorbeeld schilderkunst en video, theater en projectie of beeldhouwkunst en architectuur. In de 60-er en 70-er jaren vonden sommige kunstenaars de tot dan toe bekende kunstvormen te beperkend voor wat ze wilden en bedoelden, dus vanaf die tijd werden de verschillende kunstvormen ook wel gecombineerd. Maar