Posts

Posts uit augustus, 2017 tonen

Veel mensen op 1 stekkie

Afbeelding
Soms kunnen dingen echt raar lopen. En soms komen dingen op een heel toevallige manier bij elkaar. Dat is ook wat er hier deze week gebeurde toen ik nog wat nader onderzoek deed naar de vroegste vroege voorouders. Ik kwam er weer eens acht hoe belangrijk een bron is, want was ik éérst gaan zoeken via de Historische Vereniging (Avereest) in plaats van het Historisch Centrum Overijssel, dan wist ik andere feiten en dat zou uiteraard invloed hebben op hoe proces zou gaan lopen het werk er uit zou gaan zien. We vonden ook nog een doos die hier nog ergens stond en blijkbaar een paar keer onbedacht aan de kant gezet was met allemaal door de muizen aangevreten brieven en kaarten en zo van plusminus 100 jaar geleden..! Hierdoor kon ik weer wat meer verbanden leggen tussen bepaalde namen in de familie die ik nog niet goed kon plaatsen. Maar goed, het spitten in dat verleden is wel even leuk en levert soms heel verrassende feiten op. Eén daarvan is dat dit erf waar wij wonen, sinds een halve

Lijsten en oude documenten

Afbeelding
Nog een paar weekjes en dan is het zover, dan gaat project 'Reestzin' van start. Er wordt door iedereen al druk geflyerd en posters opgehangen. Als het goed is legt iedereen de laatste hand aan de kunstwerken, zo ik ook. De lijsten die ik maak zijn (bijna) klaar, er moet nog een testopstelling gemaakt worden en dan eigenlijk hopen op veel wind (sorry jongens) zodat ik zeker weet dat de boel mooi recht op blijft staan. Het alleroudste document wat ik nodig heb van mijn voorvader van vóór 1740 heb ik vooralsnog niet kunnen vinden (in het Historisch Centrum in Zwolle). Het staat maar op één site vermeld en dat is van de Historische Vereniging Avereest, dus het wordt nog even spannend of ik het nog op tijd kan bemachtigen. Anders wordt het een plan B voor dat deel van het werk; ik heb er wel al een vaag idee over maar ik hóóp natuurlijk een origineel document te kunnen vinden. Het gaat om de geboorte-akte (zie ook mijn blog Reestgenen van 17 juli) maar inmiddels ben ik zover dat I

Een (eetbare?!) oorspronkelijke bewoner van de Reest (2)

Afbeelding
Dit onderwerp blijkt niet zo populair. Maar ja, ik heb gezegd dat er meer volgt dus toch nog maar even wat info. Wat blijkt bijvoorbeeld ook? De muskusrat (alias waterkonijn alias grote woelmuis) kun je ook gewoon lekker opeten! Het schijnt een delicatesse te zijn.!  Je gelooft het niet, maar op Smulweb.nl kun je een recept vinden van stoofpot van muskusrat .. Smullen inderdaad..! (??) Echt heel eager ben ik nog niet. Opeten mag officieel niet meer, in België ook niet, dus op de menukaart van een restaurant zal je het niet (meer) tegenkomen. Maar dit heeft meer te maken met het feit dat de ratten al een tijdje dood zijn als ze in kooien gevangen worden en daar wordt geen enkel vlees frisser op natuurlijk. In de tekst is ook te lezen dat dit dan ook zou gelden voor ieder ander dier wat uit de sloot komt: eend, gans en paling. ( https://nieuws.nl/populair/20150220/iedereen-die-muskusrat-eet-loopt-risico-op-rattenziekte/ ). Maar eigenlijk was ik op zoek naar tekst over de

Een zeer oorspronkelijke bewoner van de Reest (1)

Afbeelding
In mijn vorige blog had ik het er al even over: ratten. Onlosmakelijk verbonden met water, ook met de Reest..! Ze zijn natuurlijk best schuw maar aan de holen in de oevers zie je dat ze er wel degelijk zijn. Je moet geluk hebben als je er eentje wilt zien lopen of zwemmen (hoewel sommigen dit niet zo snel geluk zullen noemen.. Met van die kruipende snelle beesten is het 'aaaarrgghh-effect' best groot ;-)  Zoals gezegd, als kind werd ik goed gewaarschuwd, zelfs bang gemaakt, want ratten, ja die brachten de meest vreselijke ziekten over. Als tiener had dit op mij blijkbaar geen enkele invloed meer, want als 15-jarige leek me niets mooier en stoerder dan zo’n beest op je schouder te hebben en overal mee naar toe te nemen. Onder geen enkele voorwaarde mocht ik zo’n beestje hebben, maar toch schafte ik er gewoon een aan, zéér tegen de wil van mijn vader. Ondanks dat het  maar  een tamme rat was, een rat was in zijn ogen gewoon een rat. Ruzie. Huilen. Drama. Ik nam hem dus ook me

Info project 'Reestzin'

Afbeelding

Leuke dingen doen OP de Reest..?

Afbeelding
Een van de belangrijkste vragen die we ons naar aanleiding van het project ‘Reestzin’ hebben gesteld is: ‘wat roept het landschap bij je op?’ Ik kan je verklappen: een hoop frustratie. En ik hoor je denken: hoezo dat?? Volgens mij zijn er maar weinig mensen die dit gebied niet als een prachtig, uniek en idyllisch stukje natuur zien. Mee eens natuurlijk. Mijn kunstwerk met de titel Altijd geweest geeft ook datgene weer waar ik in hoofdzaak op uit kom als ik mezelf die vraag stel: wij zijn hier ‘altijd’ al geweest. Mijn roots liggen hier, dit is mijn geboortegrond en dat van in ieder geval 8 generaties voor mij, enzovoort. Maar afgelopen week toen ik een rondje Reestdal fietste, bedacht ik me ineens dat sommige aspecten  (eigenlijk meer van de Reest zelf dan van het landschap) ook altijd een enige mate van frustratie bij mij hebben opgeroepen. Vooral als kind eigenlijk. Eén van die onvervulde wensen is dat het me altijd erg mooi leek om er in te zwemmen.  Blijkbaar zag of wist ik

Heui

Afbeelding
In mijn vorige blog had ik het er al over: 'wij' van 'hier' noemen mensen die duidelijk Hollands spreken doorgaans 'westerlingen'. Het klinkt misschien een beetje oneerbiedig maar zo is het eigenlijk niet bedoeld. Overigens is een westerling letterlijk zonder woorden zeer duidelijk te herkennen. Namelijk: je fietst hier ergens langs de Reest, pak m beet van Avereest naar IJhorst. Men kome iemand tegen. Zomaar iemand. Een toevallige voorbijganger. Nooit eerder gezien.  ' Heui '.  ' Heui '. Dan is het iemand van hier. Hoor je niks en/of zie je een verbaasde blik? Een westerling. Kennelijk is men in het westen van het land niet gewend om elkaar te groeten als je elkaar niet kent. Zelf vind ik het een heel goede en leuke gewoonte die zeker in heel Holland ingevoerd zou moeten worden. Het maakt de wereld ietsje gemoedelijker. WIe weet, als iedereen die dit leest er nu eens mee begint (of doorgaat :-). Is het als in dat liedje van Rowen Heze; een kwest

Langharige inburgerlingen

Afbeelding
Regelmatig, als we buiten zijn, vangen we flarden op van wat voorbijgangers zeggen. Vaak gaat het over dezelfde dingen, maar vandaag ging het over de koeien. Een vrouw met een accent wat wij duiden als 'westers': ' Nou, als die je op de hoorns krijg dan loop ut nie al te best met je af.. '. Het was duidelijk dat ze het over onze Schotse Hooglanders had en dan met name hun hoorns. Nu hebben deze vrouw en deze koeien in ieder geval één ding gemeen: ze zijn beiden duidelijk niet van hier :-) Maar deze mooie langharige koeien zijn volgens mij inmiddels zo ingeburgerd in het landschap dat niemand er echt raar van opkijkt.   (eh.. kan dat? inburgeren in een landschap..??)  Nou ja, behalve sommige fietsende 'westerlingen' kijken verbaasd op. Zoals ze ook vaak opkijken van de ooievaars op het nest wat vanaf de weg goed zichtbaar is.  In ieder geval, mevrouw, als je dit ooit toevallig leest: er bestaan zo ongeveer geen RUSTIGER koeien dan Schotse Hooglanders en van koei

Je moet er wat voor over hebben

Afbeelding
Het is de tijd van de brummels! Ook langs het Reestland groeien deze overheerlijke vruchten zomaar in het wild. Waarschijnlijk herkennen de meesten het fenomeen bramen plukken wel: vol goede moed en gewapend met emmertje naar de beste plek die je maar weet in je omgeving! De lekkersten en de diksten zitten altijd natuurlijk NET buiten plukbereik, NET te ver om niet met je buik in die gemene doorns te hangen en NET te ver om zonder schrammen op je blote armen (want het is augustus, het is warm) door al die stekeltakken heen die allerallerlekkerste te plukken.. En als je dan eindelijk driekwart emmertje vol hebt, kom je er achter dat in de helft bijna onzichtbare beestjes zitten, de andere helft helemaal niet zo groot en rijp is als je eigenlijk dacht, je handen zoo roodpaars geworden zijn dat het lijkt alsof je een beest geslacht hebt en waar je op dat moment niets aan kunt schoonmaken, en.. thuisgekomen zit er niets anders op dan aan de slag te gaan met potten, pannetjes en suiker, wa

Check your habitat

Afbeelding
Het schijnt een verschijnsel te zijn: overal geweest te zijn behalve in je eigen directe omgeving. Daarmee bedoel ik natuurlijk niet zomaar wat rondsjouwen, want dat deed en doe ik in onze eigen directe omgeving graag en veel. In de winter kan ik bijvoorbeeld ook gewoon in het Reestland lopen met de honden, dan is er (bijna) geen vogel die zich verstoord voelt. Ik bedoel eigenlijk meer de (semi-) toeristische dingen in je eigen omgeving. Ik weet natuurlijk dat ze er zijn, maar het is letterlijk zoo dichtbij dat je ze op de een of andere manier nooit doet of bezoekt. Tenminste ik niet. Ik wil best maar het komt er nooit van.  Laatst ging er een collega stoppen met werken. Ze kreeg van ons collega's een boek met daarin van ieder een pagina waarop je een aantrekkelijk uitje kon zetten uit je eigen omgeving. Ik kwam uit op het ooievaarsstation in De Wijk. Zelf hebben we twee ooievaarsnesten waarvan eentje bewoond, maar in de Lokkerij ben ik nog nooit geweest! Het leek me in ieder geva

Ver gezocht, maar ook gevonden?

Afbeelding
In het project 'Reestzin' zijn veel deelnemers aan veel verschillende eigen werken bezig. Ieder op zijn of haar eigen manier en in zijn of haar eigen genre. Het verschilt van schilderkunst tot levensgrote landschapsinstallatie (om als insider maar vast een tipje van de sluier op te lichten :-) Ik ken, na een aantal bijeenkomsten natuurlijk, een klein beetje de motivatie en beweegredenen van deelnemers om iets op een bepaalde manier te maken, aan te pakken. Ik moet zeggen dat ik het knap vind hoe sommigen de vragen vertalen die centraal staan in dit project, nl; ' Wat roept het landschap bij je op? Waar verlang je naar? En; hoe kun je dit uitdrukken?'.  Om even oneerbiedig en plat te zeggen: ik snap er geen bal van hoe sommigen er bij komen hoe en waarom ze iets gaan maken, werkelijk. In mijn ogen is het hier en daar zoo ver gezocht..! Tot op zekere hoogte kan ik het dan allemaal heus wel volgen en snap ik ook nog de uitleg van de plannen, maar ondertussen moet ik de s