Ver gezocht, maar ook gevonden?

In het project 'Reestzin' zijn veel deelnemers aan veel verschillende eigen werken bezig. Ieder op zijn of haar eigen manier en in zijn of haar eigen genre. Het verschilt van schilderkunst tot levensgrote landschapsinstallatie (om als insider maar vast een tipje van de sluier op te lichten :-) Ik ken, na een aantal bijeenkomsten natuurlijk, een klein beetje de motivatie en beweegredenen van deelnemers om iets op een bepaalde manier te maken, aan te pakken. Ik moet zeggen dat ik het knap vind hoe sommigen de vragen vertalen die centraal staan in dit project, nl; 'Wat roept het landschap bij je op? Waar verlang je naar? En; hoe kun je dit uitdrukken?'. 

Om even oneerbiedig en plat te zeggen: ik snap er geen bal van hoe sommigen er bij komen hoe en waarom ze iets gaan maken, werkelijk. In mijn ogen is het hier en daar zoo ver gezocht..! Tot op zekere hoogte kan ik het dan allemaal heus wel volgen en snap ik ook nog de uitleg van de plannen, maar ondertussen moet ik de sterke neiging onderdrukken te denken dat wat er bedacht en gemaakt gaat worden.. dat heeft helemaal niets meer met de Reest of met DIT landschap te maken! Ik wil zeker niet aanmatigend of arrogant over komen en ik vind ook zeker dat ieder zijn/haar eigen dingen moet doen, maar voor mij persoonlijk is het wel belangrijk dat er iets herkenbaars is, een of andere connectie met het gebied, de natuur, de geschiedenis, de dieren, de bewoners, .. iets..! En dat ontbreekt voor mijn gevoel hier en daar. Je moet het in september zelf natuurlijk komen beoordelen. En natuurlijk moet je gewoon met open vizier (deze) kunst tegemoet treden. Maar zelf heb ik een sterke behoefte de connectie te ervaren tussen het landschap en de artistieke beleving er van. Hoewel..? Loesje zegt: beter vergezocht dan niet gevonden..