Even een stapje terug: dit idee blijft een idee

Een van mijn eerdere ideeën die ik had voor deelname aan het project 'Reestzin' (welke in dat stadium deze naam overigens nog niet had..) was een totaal andere. Op zoek naar een metafoor, of in ieder geval een overeenkomst die alle generaties met elkaar verbindt, behalve het vanzelfsprekende feit dat de genen mij verbinden met mijn voorouders. Ik was op zoek naar iets wat hier altijd was geweest, of op z'n minst een belangrijke factor was geweest en nog is. Ik kwam uit op hooi. Met dit materiaal zou ik best een mooi werk kunnen maken. Het idee van 8 of 9 generaties (onze kinderen - de 9e generatie - dan ook meegerekend, zij zijn hier tenslotte behalve getogen WEL geboren) in combinatie met dit materiaal inspireerden mij. Gras en hooi komt letterlijk van het land, is altijd belangrijk geweest voor de boeren (de betreffende 'aan-de Reest-bewoners van mijn familie hielden voornamelijk schapen en later koeien). Ik onderzocht wat anderen met dit materiaal hadden gedaan op kunstgebied. In ieder geval kon ik niets vinden wat leek op hetgeen zich al aan het vormen was in mijn hoofd en daarna op papier..

De titel van dit blog en het feit dat ik in de verleden tijd schrijf zeggen het al: dit idee bleef een idee. Zo heb ik er nog een paar gehad, en dat is natuurlijk een logisch proces. Maar af en toe moeilijk iets los te laten waarvan je op dat moment echt overtuigd bent. Om uiteindelijk op iets uit te komen waarvan je nog veel meer overtuigd bent.. daarvan heb je al een glimp gezien en daarover hierna weer meer..